ΒΙΒΛΙΑ... ΒΙΒΛΙΑ...
ACHILLE CHAVÉE
ΠΟΙΗΤΙΚΗ
ΤΕΧΝΗ
Γραμμένο
σε μια φλεγόμενη σημαία
των
αντιθέσεων το κολάζ
των
αντιθέτων ο κολασμός ως συνέδριο
ένωση
σύγχυση έγχυση σχάση δράση
το
πουλάκι στον άνεμο
ο
πόθος στο όνειρο
το
χιόνι της ακεραιότητας
η
απελπισία που σπάει τη ρομφαία της
Το
αόρατο αναλογίζεται
στων
ονείρων μας τις διαλέκτους
Λέω
ό,τι λέω και μιλάω για εμάς καθόσον
είναι
ακριβώς χρήσιμο να μετρήσουμε τη δύναμή μας
Γολγοθάς
ασβεστόλιθος αλέθω υποφέρω
τα
έρια του στοχασμού στα πανέρια
οι
λέξεις συνουσιάζονται
αγαπάμε
τον εαυτό μας
και
αδιαίρετες
οι
λέξεις γίνονται για να υπακούουν
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
ACHILLE CHAVÉE
EYXH
Το
δέλτα στις εκβολές του ουρανού είναι ορεκτικό
Ανοιξιάτικες
μπόρες κόκκινων ελεφάντων πέστε
για
να χάσει η γη την αυτοκτονική χροιά της
πέστε
με εσθήτες συγκομιδών
στις
εξοχές της εγκατάλειψης
στις
βλαστικές θωπείες
σε
τούτη την κρύπτη του φωτός
όπου
και λάμπει καταιγιστικώς σκληρή
κάτω
από τριακόσιους γόρδιους δεσμούς κεραυνών
στο
κιβώτιό της με τα ακόντια
ξανθιά
από αδιαλλαξία ξανθιά
η
αλήθεια ένας κόκκος αληθείας
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
ACHILLE
CHAVÉE
ΛΕΥΚΗ
ΝΥΧΤΑ
Το
φυτικό βασίλειο
το
ζωικό βασίλειο
το
βασίλειο του τρόμου
Χαμένα
παιχνίδια
χαμένη
τύχη
χαμένοι
όσο μπορεί να δει το μάτι
Χωρίς
προσομοίωση μαχαιρώματος
ούτε
μία αλήθεια προς αποκάλυψη
οποιουδήποτε
φαντάσματος προς ανίχνευση
Δεν
είμαι περικυκλωμένος
από
κανέναν τεθλιμμένο θάνατο
Είμαι
χωρίς ηλικία
χωρίς
ψεύδη
όπως
η κουζίνα με χρυσά χάλκινα όργανα
καταφύγιο
προκεχωρημένων σταδίων μοναξιάς
Είμαι
μόνος
με
το μαχαίρι
το
ψωμί
και
το νερό
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
GUY CABANEL
ΛΙΜΝΗ
ΜΠΙΒΑ
Αταραξία
των νερών και της σελήνης,
ένα
κόκκινο σημείο, δύο τόνοι
στο
σχεδόν παρείσακτο λευκό οβάλ –
γράφει
ο Μουρασάκι.
Αντικρίζει
τα κύματα της νύχτας,
που
μεταχειρίζονται βάναυσα δύο πυρσούς,
ένας
φανοστάτης αδηφάγος λείος
που
κρατιέται για να μην αρχίσει να μαρμαίρει.
Αχ!
το αίμα σφύζει πάλλεται,
θεός
στο σκεπασμένο κύπελλο,
αχ!
επάνω σ’ ένα λιανό κλαράκι
το
πουλί βαστιέται ακόμα – βαστιέται!
Το
μελάνι μιας κόμης μακριάς
απλωμένης
στο μπροκάρ –
φιογκάκι
από λευκό νεφρίτη
θα
τήνε δέσει άραγε αύριο;
Αύριο
όλο γκρίζα σύννεφα
και
θα έχουν κυνηγήσει βουνά και ποτάμια,
και
μόνο ένα χαμόδεντρο θε νά ’ναι εκεί
με
τη φλόγα του σβησμένη στα φύλλα.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
PABLO PICASSO
ΠΑΡΙΣΙ, 16 ΜΑΪΟΥ 1936
ούτε χτυπάει το άρωμα της γεύσης του κίτρινου τον ήχο της πράσινης γοητείας που αναστενάζει στην επαφή του με το ρόδο των χαρωπών αναλαμπών και εκρήξεων ούτε αστράφτει το βλέμμα του ξεθυμασμένου αρώματος του γαλάζιου του κενού μόνο καλουπώνει το υγρό περιστέρι του εξατμισμένου τραγουδιού του φωτός που τυφλώθηκε απ’ την κραυγή της ζέστης που θεωρεί ότι το σώμα του ενεργοποιεί στον αέρα ποικίλες κωδωνοκρουσίες ιδίως δε κατά στην τόσο περίλεπτη απουσία όσων ωρών πιάνει η σιωπή και ξεριζώνει
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
GUY
CABANEL
ΟΙ
ΣΟΒΑΡΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Μια
πόρτα βροντάει, το ταξίδι.
Δείτε
το αγέραστο λιμάνι στη λίμνη.
Το
πρωί μες στο μάτι πάει και κολλάει
στις
πληγές της ημέρας, οπότε
ας
λεηλατήσουμε τούτο το φως όσων όψεων
γελάνε
μέσα στο νερό.
Οι
κόρες της Αιγύπτου έχουν χείλη στυγνά,
από
κρασιά και καταιγίδες, από κάτι χελιδόνια.
Η
λευκή νύχτα των όπλων,
με
καλπασμό καλυμμένον από ψύλλους,
βρίσκεται
πλάι στις φλεγόμενες όχθες· ο λύκος,
η
κουκουβάγια, αργά στη λάσπη, ψόφια ζώα,
είναι
το άνθος της μηλιάς ή κάποια θλίψη· είναι
το
κρίνο στο πεζοδρόμιο, κάτω από τον επενδύτη
η
νύχτα, σαν το πετσί χοντρή...
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
GUY
CABANEL
ΣΕ
ΜΙΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΚΑΛΛΟΝΗ
Τα
σύννεφα
δονούνται
ιππαστί,
λαιμοί
λυπηροί,
άχρωμοι,
νιαουρίζουν.
Εκεί
πάνω δαγκωμένος
ο
άνεμος επισείει
τη
μουλιασμένη οργή του,
τον
κατερειπωμένο του μορφασμό.
Η
βασιλική νύχτα
δίχως
να πει λέξη και δίχως
κάμπιες
κατσαρώνει
τη
φωτιά που την παρακινεί.
Είναι
μια μουσική παράπλευρη
και
τραγουδισμένη στων δασών τα ύδατα,
ατμός
ξαπλωμένος
με
τα χείλη του σπασμένα.
Ένα
άλμα
κυπρίνου
ανθίζει
και
του ταξιδιώτη μαγεύει
το
σπίτι.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
GUY
CABANEL
ΤΟΥ
ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΒΟΣΤΡΥΧΟΙ
Οι
μύγες στεγνώνουν τη θάλασσα, τα πουλιά
έχουν
τις κραυγές του αιδοίου γρήγορα νεκρές.
Φτύνουν
ψείρες προσβλητικές, διαστρέφουν το αίμα,
βάλλουν,
εγκλήματα, χιονόνερο.
Κορυφογραμμές
στο νερό, κίτρινες στο πηγάδι,
απόλαυση αραβική.
Ω
το θειάφι στο χέρι, στην πτυχή της κοιλιάς,
της
στασιμότητας αγαλλίαση.
Γιατί
το χάδι σου, που να πάρει;
Στα
πόδια του κολοσσού, ράκη σε τούτη την τρύπα,
είναι
το μάτι στασιαστής.
Οι
σταγόνες που πέφτουν ιδρώτας απ’ τον ήλιο
δίνουν
και τη χλομάδα του στην ύπαιθρο.
Μαλακός
βασάλτης σαν κολυμβητής,
διάδημα
στον ώμο, είναι φωτιά.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
GUY
CABANEL
ΤΟ
ΤΡΕΛΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Εντελώς
ματαίως μια κάτοικος της πόλης, περιτοιχισμένη στη ζέστη ενός μωβ σταχιού επάνω
στο δέρμα που με πόθο το εισπνέει και με πόθο το εκπνέει, τολμηρή μες σε γκρίζο
διάκοσμο, φυτική και τυλιγμένη στη δαντέλα, κυματίζει, κυματίζει δε σαν άλλο έγκλημα
χαμογελαστό.
Μακρύ
πλέγμα χαραγμένο ψιλοβελονιά στην πλάτη την ανυψωμένη από ποικίλα τενάγη, ω, ένα
πάρα πολύ μακρύ λεπτό της ώρας, όπου έρχονται και σεργιανούν οι θαμπάδες και οι
αδιαφάνειες που ποτέ δεν ξεπλένουν ούτε δέντρο ούτε τα φτερά της μύτης.
Η
λεπίδα ταράζει τη σάρκα, σπάει το βλέμμα· στο τέλμα το αγριογούρουνο ουδόλως
κοιμάται, γι’ αυτό ας μη δένουμε αίμα με μέλι.
Το
απολιθωμένο πτώμα, απιθωμένο μες στη νύχτα της ξεφλουδισμένης κερωμένης οξιάς, το
κοιτάς να τρεκλίζει, ενώ η αναρρίχηση είναι ήχος, η δε αράχνη βασιλεύει στα
ενδότερα.
Στους
πρόποδες του συνημμένου ήλιου ο πορθμέας αγάλλεται με γέλια τουαρεγκίσια και μπατάρει,
ο χώρος ορμάει ολόρθος κι αλυχτάει σε κάποιο φασκόμηλο.
Στο
πέρασμα είναι η σωτηρία που μας απογοητεύει, δίχως έγνοια δίχως οίκτο, ενόσω η
θάλασσα καίει ελικοειδώς πως στην ανεμώνη, ώσπερ αιγιαλός παραδομένος στα
κορφοβούνια.
Στα
χέρια του φεγγαριού της φυλής των Κομάντσι βρίσκονται το φθινόπωρο και ο αγώνας:
κάτω απ’ το τετράγωνο μάτι που κουβαλάει βαριά ειρήνη ή κάτω απ’ το σοφό σπαθί
στην ακρούλα των πάγων, στων ακρωρειών το κάτω-κάτω μέρος.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
JACQUES-B. BRUNIUS
ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ
Αγαπώ και μου αρέσει να
γλιστρώ Αγαπώ και μου αρέσει να ξετινάζω
Αγαπώ και μου αρέσει να
μπαίνω Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αναστενάζω
Αγαπώ και μου αρέσει να
τιθασεύω τις απόκρυφες κόμες
Αγαπώ και μου αρέσει το
ζεστό Αγαπώ και μου αρέσει το αραιό και λεπτό
Αγαπώ και μου αρέσει το
πλαδαρό και ευέλικτο Αγαπώ και μου αρέσει το κολασμένο
Αγαπώ και μου αρέσει το
σακχαρώδες πλην ελαστικό παραπέτασμα των υαλοποιητικών πηγών
Αγαπώ και μου αρέσει το
μαργαριτάρι Αγαπώ και μου αρέσει το δέρμα
Αγαπώ και μου αρέσει η καταιγίδα
Αγαπώ και μου αρέσει το δαμάσκηνο
Αγαπώ και μου αρέσει μια
φώκια καλόβολη και κολυμβήτρια μεγάλων αποστάσεων
Αγαπώ και μου αρέσει το
οβάλ Αγαπώ και μου αρέσει ο τσακωμός και το άρπαγμα
Αγαπώ και μου αρέσει το
γυαλιστερό Αγαπώ και μου αρέσει ο θρυμματισμός
Αγαπώ και μου αρέσει να
καπνίζω στόμα-στόμα σπινθηροβόλο βανιλένιο μετάξι
Αγαπώ και μου αρέσει το
γαλάζιο Αγαπώ και μου αρέσει να είμαι γνωστός - γνωρίζοντας
Αγαπώ και μου αρέσει η
οκνηρία Αγαπώ και μου αρέσει η σφαιρικότητα
Αγαπώ και μου αρέσει το υγρό
τύμπανο που βαράει τον ήλιο όποτε παραπαίει αυτός ή κλονίζεται
Αγαπώ και μου αρέσει το
αριστερά Αγαπώ και μου αρέσει η φωτιά
Αγαπώ και μου αρέσει γιατί
αγαπώ και μου αρέσει
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπώ άνευ ορίων και άνευ όρων
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπάω για πάντα
Αγαπώ και μου αρέσει πολλές
φορές ν’ αγαπάω άπαξ
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπάω ελεύθερα Αγαπώ και μου αρέσει ν΄ αγαπάω ονομαστικώς
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπώ στην απομόνωση Αγαπώ και μου αρέσει ν’ αγαπώ σκανδαλωδώς
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπώ καθ’ ομοίωσιν ζοφερά μοναδικά
ΜΕ ΤΗΝ
ΕΛΠΙΔΑ
Αγαπώ και μου αρέσει ν’
αγαπώ Θ’ αγαπώ και μου αρέσει που θ’ αγαπάω
Μετάφραση: Γιώργος
Κεντρωτής.